DİYARBAKIR - Henüz 5 aylık iken demir parmaklıklarla tanışan Rojvan, bu kez tutuklanan babası için cezaevi yollarında. Anne Leyla Eleftoz Baran, "Elimizden tutup oda oda gezdiriyor. Her odada babasını arıyor. Kapalı duran bütün kapıların ardında babasının olduğunu sanıyor" dedi.

Henüz 5 aylık iken annesi ile birlikte tutuklanarak cezaevine gönderilen Rojvan bebek, özgürlüğüne kavuştuktan kısa bir süre sonra bu kez tutuklanan babası için cezaevinin yolunu tutuyor. Rojvan, annesi Leyla Eleftoz Baran ile birlikte 11 Eylül 2016 tarihinde Mardin'den taziye için Diyarbakır'ın Hazro ilçesine giderken gözaltına alındı. Anne Baran "Örgüt üyesi olma" iddiasıyla tutuklanarak Mardin E Tipi Kapalı Cezaevi’ne gönderildi. Rojvan ise annesinden bir gün sonra cezaevi koğuşları ile tanıştı. Anne sütünden kopamayan Rojvan, annesi ile birlikte 3 aylık tutukluluk süresi ardından özgürlüğüne kavuştu.

Cezaevi koşullarından dolayı hem sağlık hem de psikolojik sorunlar yaşayan Rojvan Bebek, demir parmaklıklar ardında tanıştığı ve yeni yeni alışmaya çalıştığı babasından bir kez daha koparıldı. 13 Nisan’da evine yapılan baskınla gözaltına alınan baba Ahmet Baran, “Örgüt üyesi olmamakla birlikte örgüt adına suç işleme” iddiasıyla hakkında daha önce açılan davanın onaylanması üzerine tutuklanarak Diyarbakır D Tipi Cezaevi'ne gönderildi. Anne Leyla Eleftoz Baran, Rojvan’ın babasından uzak olmasından kaynaklı içinde bulunduğu psikolojiyi anlattı.

KÜÇÜK BEBEĞE PSİKOLOJİK TEDAVİ

Rojvan'ın 3 aylık tutukluluk süresinde iyi beslenemediği gibi psikolojik olarak da ciddi sıkıntılar yaşadığını belirten anne Baran, “Oğlum dışarıdaki ortama alışamadı. Özellikle erkeklerin yanına hiç gitmemeye başladı. Ortama ayak uyduramadığı için ciddi sorunlar yaşamaya başladı ve psikiyatriye götürüp tedaviye başladık” dedi.

‘GÖRÜŞ BİTTİĞİNDE BABASINDAN KOPAMIYOR’

Rojvan'ın dışarıdaki ortama ve babasına yavaş yavaş alışmaya başladığı bir dönemde evlerinin basıldığını ve eşinin gözaltına alındığını anımsatan Baran, yaşanan durumu şöyle anlattı: “Babası gözaltındayken apar topar cezası onandı ve cezaevine götürüldü. Babasının tutuklanması ile aynı sıkıntılar tekrardan yaşanmaya başladı. Özellikle Rojvan’ın hayatı yeni yeni anlamaya başladığı bu dönemde maruz kaldıkları ve duymaya başladığı baba özlemi psikolojisini derin etkiledi. Şimdi de toparlayamıyorum ve ciddi anlamda zorlanıyorum o konuda. Görüşe gittiğimizde babasından kopamıyor, görüş sona erdiğinde bir tülü koparamıyoruz babasından.”

Çocuğunun daha bebek iken maruz kaldıkları nedeniyle büyüyünce içinde bulunacağı psikolojiyi tahmin bile edemediğini vurgulayan Baran, “Bir bebeği cezaevine koyuyorsun ve bu yetmezmiş gibi çıktıktan sonra da aile içerisinde defalarca polis şiddetine maruz kalıyor. Onun psikolojini nasıl etkileyecek ve nereye evrilecek tahmin bile edemiyoruz" diye konuştu.

‘HER ODADA BABASINI ARIYOR’

Oğlunun sadece “Baba” diyebildiğini ifade eden Baran, “Son bir aydır ayaklanmış yürüyebiliyor. Gelip elimizden tutup oda oda gezdiriyor. Her odada ‘Baba’ diye bağırarak babasını arıyor. Kapalı duran bütün kapıların ardında babasının olduğunu sanıyor. Bu yüzden bütün kapıları açık tutuyoruz. Akşam otururken sanki babası her an bir odadan çıkacakmış gibi durmadan kapıya bakıyor. Ben cezaevindeyken babasını unutmasın diye sürekli fotoğraflarını gösteriyordum. Şimdi de dışarı da her gördüğü fotoğrafı babasının fotoğrafı sanıyor ve ‘baba’ diye ağlıyor. Bu yüzden de artık görüşe de götürmek istemiyorum çünkü döndükten sonra daha kötü oluyor ve hastalanıyor” dedi.

Bölgede birçok ailenin çocuğunun aynı durumu yaşadığını vurgulayan Baran, şunları aktardı: “En büyük isteğim çocukların bu durumlardan uzak bir şekilde büyümesi ama ne yazık ki bu coğrafyada da bu pek mümkün olmuyor. Çünkü Kürt olmamız bu durumlara maruz bırakılmamıza yetiyor.”

Özgür Paksoy / Nuri Akman - dihaber